Ahmet Abakay - Yazar
Ben altı kardeş sekiz kişilik bir ailede büyüdüm. Ateşçi bir babanın yoksul bir ailenin mutlu bir çocuğuydum.
O mutlu çocukluğumdan ağırıma giden bir şey hatırlıyorum. Oruç ayı geldiğinde oruç tutmadığımız halde tutar gibi yapıyorduk ve bu bizim çok ağırımıza gidiyordu.
Çocukluğumuza dönüyorum aradan elli altmış yıl geçmiş bizim annemiz bizden kökenini saklamış. Seksen yıl susmuş. ben altmış yaşımda öğrenmişim.
Dileğim ise hiç bir çocuğun gözünde dünyanın en güçlüsü olup onu her şeye karşı koruyan anne babasının onun gözünün önünde incitilmemesi, kötü muamele görmemesi.
Çocukların üzülmediği ve ağlamadığı bir dünya diliyorum
24 Ekim 2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder